Prypec-Miasto widmo

Niewiat

Prypeć (ukr. Прип'ять, ros. Припять) - opuszczone miasto w obwodzie kijowskim, w północnej Ukrainie przy granicy z Białorusią.

Miasto zostało założone 4 lutego 1970 jako osiedle dla pracowników elektrowni jądrowej Czernobylskaja (tzw. ЧАЕС). Położone było około 4 km od tej elektrowni. 27 kwietnia 1986 r., dzień po katastrofie w Czarnobylu zapadła decyzja o (w pierwotnych zamiarach czasowej) ewakuacji miasta. 49 tysięcy mieszkańców do wieczora musiało opuścić swoje domy. Do godz. 16.30 tego samego dnia ewakuacja została zakończona. 2 godziny później oddziały milicji ponownie przeszukały miasto, odnajdując 20 osób, które miały zamiar uniknąć wyjazdu. Dla pracowników elektrowni i ich rodzin w latach 1986–88 zbudowano nowe miasto Sławutycz.

Obecnie miasto Prypeć jest nieomalże skansenem ostatnich lat epoki radzieckiej. W opuszczonych budynkach znaleźć można rzeczy pozostawione w pośpiechu przez jego byłych mieszkańców. W niektórych miejscach zobaczyć można przygotowania do Święta Pracy (wybuch reaktora miał miejsce 26 kwietnia 1986).

Samo miasto oraz jego okolice pozostaną niezdatne do zamieszkania przez kilka stuleci. Naukowcy oceniają, że radioaktywne elementy mogą ulec rozpadowi dopiero po 900 latach, wówczas obszar ten będzie można uznać bezpieczny do zamieszkania[potrzebne źródło].

Zwiedzanie miasta bez dozymetru może być niebezpieczne. Niektóre elementy np. drzwi mogły nagromadzić więcej radioaktywnego materiału.

Ponadto w okolicach Prypeci można zobaczyć także mniejsze opuszczone wsie.

pol. Prypeć
ukr. Прип'ять

Z serca Prypec

Prypeć - Miasto Duchów

Prypeć powstał w 1970 dla osób pracujących w elektrowni i ich rodzin. Miasto żyło zaledwie szesnaście lat. Dziś jest całe puste i wymarłe.

Witamy w miescie duchow

Na pierwszy rzut oka wcale nie różni się od innych miast. Wygląda jak typowe, socjalistyczne blokowisko, nieremontowane od lat, podobnie jak wiele polskich osiedli. Wyobraź sobie, że widzisz tysiące otwartych okien, ale słyszysz tylko wiatr. Nie ma tu ludzi, nie ma samochodów ani tramwajów. Jest tylko cisza, cisza i tylko cisza między zapomnianymi domami. A w tej ciszy słychać krzyk pięćdziesięciu tysięcy mieszkańców, wywiezionych tamtego dnia w nieznane.

Stoisz sam w centrum martwego miasta. A może by tak wejść do jakiegoś domu? Ciekawe, co się kryje w tamtym bloku... Ludzie wyjeżdżając stąd zostawili wszystko, co mieli. Może za ścianą jest telewizor, może lodówka, a może zbiorowisko radioaktywnego kurzu? Prawdziwe niebezpieczeństwo czyha w domach, zwłaszcza z oknami na elektrownię. Niektóre bloki mogą się też zawalić.
Żywy Lenin w martwym mieście

Partia Lenina siłą narodu! W Prypeci czas się zatrzymał. Bez trudu można tu znaleźć statuetki wodza, komunistyczne slogany i plakaty przygotowane na Święto Pracy.

Gdy tutaj strażacy w pocie czoła walczyli z promieniotwórczym potworem, we wszystkich innych miastach władze goniły ludzi na idiotyczne pochody z okazji Święta Pracy. Jedynie tutaj pierwszy maja nigdy nie nastał. W magazynach walają się całe sterty obrazów z tamtej epoki. Przodownicy pracy, politycy i inny komuniści...

Prypeć zasługuje na miano Drugiego Mauzoleum Lenina i Pompejów XX wieku. Jego era została tu zasypana radioaktywnym pyłem.

Nowi mieszkańcy

Dziwne, ale można tu spotkać zwierzęta. Nie są niebezpieczne, przynajmniej gdy się zachowa ostrożność. Istnieje tu jedyny, niepowtarzalny ekosystem. Niektóre zwierzęta mieszkają w opuszczonych ludzkich domach. Człowiek jest tu niepotrzebnym elementem.

Wycieczka po miescie

Atrakcje turystyczne

Prypeć był nowym miastem, stworzonym dla nowego człowieka. Były tu parki, place zabaw dla dzieci, sklepy, kina, teatry i różne inne atrakcje. Nie było ani jednego kościoła, ani jednej kapliczki, ani jednego krzyża. Perełka socjalizmu.

Park nie jest tu miejscem relaksu. Z każdym krokiem do przodu pomiary są coraz bardziej niepokojące. Tamtego dnia wiatr przywiał tu największe ilości dymu, a rodzice podobno na ślepo szukali w nim swoich dzieci.

Ze szczytu najwyższego budynku doskonale widać panoramę miasta i sarkofag. Dwadzieścia lat temu łuna nad miastem musiała być piorunującym widokiem. Gdy czujesz wiatr we włosach i widzisz tyle opuszczonych mieszkań, ogarnia Cię ogromne uczucie samotności. Wielka pustynia. Gdzie teraz są ci ludzie? Co z nimi się stało? Ilu jeszcze żyje?

próbujcie to sobie wyobrazić. Mieszkasz w swoim mieście od lat. Masz tu rodzinę, wielu znajomych, pracę, ulubione miejsca. Pewnego dnia budzi Cię warkot ciężarówek i autobusów. Ktoś dzwoni do Twojego domu. Otwierasz drzwi, a tam kilku ludzi w maskach gazowych wyprowadza sąsiadów z domu. Za chwilę Twoja kolej. Podczas ewakuacji liczyła się każda sekunda. Nie było czasu na wyjaśnienia.

Przedszkole. Napromieniowany został każdy, bez względu na wiek. Porozrzucane zabawki i dziecięce maski gazowe w miejskim przedszkolu. Jedna z przedszkolanek napisała w pamiętniku, że spacer został odwołany z nieznanych przyczyn.

Cmentarzysko maszyn

W akcji ratowniczej uczestniczyły setki ludzi i wiele pojazdów wszelkiego typu. Ze względu na dużą ilość pyłów, które na nich osiadły, porzucono je, bo nie nadawały się do dalszego użycia.

To złomowisko jest jednym z najbardziej toksycznych miejsc w tych stronach. Jednak złomiarzom promieniowanie jest niestraszne. Większość samochodów ma wymontowany silnik. Wchodzenie na teren cmentarzyska bez kombinezonu to czysta głupota.

Likwidatorzy

Ludzie zostali zmuszeni do sprzątania resztek paliwa wokół elektrowni i budowania sarkofagu bez ubrań ochronnych. Ich jedyną ochroną była zwykła maska lub jej szmaciana namiastka. Spora część zmarła w ciągu kilku miesięcy, a wielu miało poważne problemy zdrowotne.